Szkoła Podstawowa nr 2 to placówka licząca sobie już ponad 150 lat. Powstała bowiem w pierwszej połowie XIX wieku. Był rok 1848. Europą wstrząsały wydarzenia znane pod nazwą Wiosna Ludów. Nie istniało jeszcze miasto Skarżysko-Kam. Polacy zamieszkujący te tereny podlegali władzy cara rosyjskiego Mikołaja I. Od 1833 r. obowiązywały ich surowe prawa stanu wojennego wprowadzonego na 25 lat po upadku powstania listopadowego. Namiestnik carski Iwan Paskiewicz, zwolennik jak najostrzejszego zwalczania narodowych dążeń Polaków, zmierzał także do ograniczenia liczby szkół. W tych tak trudnych dla Polaków czasach, które przeszły do historii pod nazwą „nocy paskiewiczowskiej” podjęto decyzję o wybudowaniu pierwszej stałej szkoły na terenie dzisiejszego miasta Skarżyska -Kamiennej.
Szkoła powstała w miejscowości Bzinek przy szosie krakowsko – warszawskiej. Wkrótce w zbudowanym z kamienia budynku szkoły uczyło się około 100 uczniów z Bzina, Bzinka, Milicy, Pogorzałego, Skarżyska, Posadaja, Rejowa i dalszych okolic w promieniu wielu kilometrów, gdyż najbliższa szkoła mieściła się dopiero w Bliżynie. Dzieci miały wreszcie stałe miejsce nauki, a nie jak przed rokiem 1848, kiedy to zajęcia odbywały w różnych miejscach, ponieważ praktykowana była szkoła wędrowna, w której nauczyciel swą pracę wykonywał dorywczo. Nauka odbywała się w tym miejscu aż do rozpoczęcia I wojny światowej w 1914 roku. Budynek szkoły uległ wówczas całkowitemu zniszczeniu w wyniku działań wojennych. Nauki jednak nie przerwano i lekcje w latach 1914 – 1927 odbywały się w różnych wynajmowanych na terenie Bzina i Bzinka pomieszczeniach. Mimo tych trudności szkoła rozwijała się i w 1917 roku przekształciła się w placówkę dwuklasową.
Mieszkańcy Bzina, Bzinka, Milicy i Młodzaw, pragnąc polepszyć warunki nauki swoim dzieciom, podjęli w 1923 roku uchwałę gromadzką o budowie 7 – klasowej szkoły na placu szkolnym w Bzinku. Na rzecz budowy szkoły opodatkowali się także pracownicy Państwowej Fabryki Amunicji, co bardzo przyspieszyło rozpoczęcie prac budowlanych. W roku 1927 część uczniów kończy naukę w nowym budynku szkolnym, który oprócz 7 sal lekcyjnych posiadał także salę do robót ręcznych i kancelarię.
W roku 1932 część budynku szkoły została zniszczona przez pożar, w którym zginęło także nauczycielskie małżeństwo Jelinków i ich 12-letnia córka. Straty były bardzo duże, jednak szkołę szybko odbudowano, a nawet rozbudowano, dodając drugie piętro o 4 salach lekcyjnych. Spokojną pracę Szkoły Powszechnej w Bzinku (bo tak nazywała się wówczas SP 2) przerwał wybuch II wojny światowej.
Niemcy po zajęciu naszego miasta wyrzucili uczniów z budynku szkolnego, zamieniając go w koszary dla swoich żołnierzy, a później w siedzibę gestapo i więzienie, w którym katowano polskich patriotów. Zajęcie budynku przez Niemców nie przerwało jednak nauki. Zajęcia odbywały się w budynkach zastępczych na terenie Bzina i Rejowa. Nauczyciele szkoły w Bzinku uczestniczyli również w tajnym nauczaniu. Kilku z nich przypłaciło to życiem, m.in. kierownik szkoły Jakub Feliks Swajdo. Po wypędzeniu Niemców młodzież i nauczyciele wrócili już w 1945 roku do swej szkoły. Była ona doszczętnie zdewastowana. Przerażenie wywoływały napisy na ścianach wykonane przez katowanych w salach szkolnych więźniów. Jedynie dzięki olbrzymiemu zaangażowaniu nauczycieli, uczniów i rodziców możliwe stało się szybkie rozpoczęcie nauki. Nauczyciele i uczniowie szkoły oraz mieszkańcy miasta nigdy nie zapomnieli o zamordowanych w czasie wojny patriotach. Otaczali opieką miejsca ich śmierci: mogiły na Borze i Brzasku W podziemiach otwarto Izbę Pamięci Narodowej. Na budynku szkoły odsłonięto pamiątkową tablicę, a na placu szkolnym postawiono pomnik ku czci poległych. W 1983 roku SP nr 2 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej.
1 stycznia 1954 roku rejon szkoły w Bzinku podlegający dotychczas Gminnej Radzie Narodowej w Bliżynie, został włączony do miasta Skarżyska-Kamienna. i dotychczasowa Szkoła Powszechna w Bzinku otrzymała nową nazwę: Szkoła Podstawowa nr 2 w Skarżysku-Kamiennej. Rozpoczął się nowy okres w historii tej zasłużonej placówki. Dzięki funduszom otrzymanym od władz miasta przeprowadzony został jej kapitalny remont. Dobre warunki sprzyjały dynamicznemu rozwojowi życia szkolnego. Powstało wiele kół zainteresowań, zespołów artystycznych, drużyn harcerskich i zuchowych. Uczniowie pogłębiali i rozszerzali swoją wiedzę, co przyniosło efekty w postaci sukcesów w olimpiadach przedmiotowych, konkursach artystycznych i zawodach sportowych.
Dobra passa „Dwójki” trwała nadal w nowym budynku na Borze, który szkoła otrzymała 1 września 1974 roku. Wyrazem tego były liczne sukcesy uczniów i nagrody przyznawane szkole przez władze oświatowe. Przez długi okres SP 2 była „szkołą ćwiczeń” dla dokształcających się nauczycieli. Przeprowadzono wiele pięknych lekcji pokazowych. Gościliśmy również uczestników XV Kongresu Światowej Organizacji Wychowania Przedszkolnego oraz 25-osobową grupę niemieckich pedagogów. Ostatnie lata w życiu szkoły to okres intensywnej pracy związanej z wdrażaniem reformy oświaty. Wielu nauczycieli pracujących w „Dwójce” ukończyło studia podyplomowe oraz liczne kursy doskonalące umiejętności zawodowe. Szczególnie warte podkreślenia jest to, że prawie wszyscy (dzięki organizowanym w szkole kursom komputerowym) stosują w swej pracy nowo- czesne techniki informatyczne oraz kładą nacisk na stosowanie nowatorskich metod pracy z uczniem.
„Dwójka” zawsze szczyciła się tym, że była i jest szkołą przyjazną dla ucznia, szkołą, w której czuje się on dobrze i dzięki temu odnosi sukcesy w swoim wszechstronnym rozwoju. Sprzyjają temu coraz piękniejsze i nowocześniej wyposażone pracownie, wyremontowana sala gimnastyczna i siłownia oraz nowoczesna pracownia komputerowa.
Dzięki temu, że SP 2 jest „małą szkołą”, każdy uczeń znany jest wszystkim i nie czuje się zagubiony. Ma zapewnioną pomoc pedagoga i przedstawicieli Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej. Może zjeść posiłek w szkolnej stołówce i atrakcyjnie spędzić czas wolny. Młodzież ma również możliwość wykazania się swoimi talentami przed swoimi rówieśnikami, rodzicami i znajomymi, ponieważ corocznie odbywa się wiele różnorodnych imprez i konkursów.
Szkoła stara się być również szkołą środowiskową i od kilku lat organizuje festyny, w których uczestniczyć mogą mieszkańcy osiedla. W roku 2001/2002 szczególnym uznaniem cieszyły się festyny: „Czas babiego lata”, „Mama, tata i ja” i „Unia bez tajemnic”.
Znakomicie układa się współpraca z tutejszą parafią. Wyrazem tego jest między innymi wspólne redagowanie biuletynu parafialno-osiedlowego „Na Borze”.
Placówka jest otwarta dla absolwentów szkoły ( często uczestniczą w zajęciach pozalekcyjnych organizowanych przez szkołę), kombatantów i mieszkańców osiedla, którzy chętnie organizują tutaj swe spotkania. Kilka razy w roku gościnnie przyjmujemy u siebie, sportowców uczestniczących w biegach przełajowych o randze mistrzostw regionu, województwa i makroregionu. Koniecznie należy wspomnieć o jeszcze jednej zalecie naszej szkoły, a mianowicie o pięknym jej położeniu wśród sosnowego lasu na osiedlu Bór. Nasi uczniowie mają dzięki temu „zieloną szkołę” na miejscu i wiele lekcji odbywa się na łonie natury.
1 września 2000 roku rozpoczęliśmy nowy etap w życiu szkoły. W jedną placówkę połączone bowiem zostały Szkoła Podstawowa nr 2 i Przedszkole nr 3. Poza korzyściami ekonomicznymi przyniosło to także wymierne efekty wychowawcze. Dzieci przedszkolne już wcześniej mogą zapoznać się z życiem szkoły, uczestnicząc w różnych imprezach szkolnych. Dzięki temu przejście z etapu wychowania przedszkolnego do szkoły odbywa się dla nich bez stresu.
W roku szkolnym 2002/2003 rozpoczęliśmy nowy etap kształcenia, ponieważ po raz pierwszy powstała klasa integracyjna. Naukę w niej rozpoczęli uczniowie realizujący standardowy program nauczania oraz dzieci z innymi potrzebami edukacyjnymi. Pragniemy bowiem wychowywać wszystkie dzieci na pełnoprawnych członków społeczeństwa, w duchu tolerancji i wzajemnej akceptacji.
Szkoła Podstawowa Nr 2 to placówka posiadająca piękną i długą, bo ponad 150-letnią historię, w czasie której zawsze potrafiła stworzyć swoim uczniom możliwości wszechstronnego rozwoju. Mogliśmy się o tym przekonać na uroczystościach 150-lecia szkoły, które zgromadziły liczne rzesze jej wychowanków. Ludzi, którzy osiągnęli sukces w życiu społecznym i ludzi „zwyczajnych”. Wszyscy oni byli dumni z tego, że są absolwentami „Dwójki” i stwierdzili, że należycie przygotowała ich do wyzwań, jakim musieli stawić czoła w życiu.
Opracowała:
Marianna Opala (2003)
